DEN HAAG (4 februari 2022) – Gunay Uslu (D66), staatssecretaris voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, ziet “op dit moment geen aanleiding om de oprichting van een Nationaal Bersiap-monument te onderzoeken”. Dat laat Uslu weten in antwoord op Kamervragen.
Het nieuws vormt een nieuwe dreun voor Nederlandse slachtoffers en nabestaanden, die dit jaar ook al werden geconfronteerd met plannen van het Rijksmuseum om de historische term Bersiap te censureren. De ophef die daarover ontstond werd door Kamerlid Wybren van Haga (BVNL) aangegrepen om te pleiten voor een Nationaal Bersiap-monument. 75 jaar na een van de relatief grootste massamoorden op Nederlanders is zo’n monument er opmerkelijk genoeg nog steeds niet. “Deze groep mensen zijn al die jaren schandalig behandeld. Ze zijn vernederd. Ze hebben niets gekregen. We hopen dat er nu eindelijk een monument voor hen komt” aldus Van Haga toen. Als het aan Uslu ligt komt het monument er dus niet. De botte opstelling van Uslu leidt onder Indische Nederlanders tot ergernis. In de wandelgangen wordt de kersverse staatssecretaris een gebrek aan empathie verweten.
Alhoewel Uslu’s antwoorden irritatie opwekken sluit haar houding aan bij een cultuur waarin aandacht en interesse voor slachtoffers van de Bersiap altijd zeer beperkt is geweest. De gelatenheid waarmee Nederland de massamoord op haar burgers lijkt te accepteren verbaasde ook de gerenommeerde Amerikaanse historicus William Frederick, zo tekende Trouw al in 2013 op. “Ik bespeur nog steeds de tendens (…) om die revolutie als min of meer onschuldig en, althans op wereldschaal, als niet zo gewelddadig te beschouwen. De cijfers – genocide op minstens 20.000 [(Indisch-) Nederlandse, FIN] mensen, een veelvoud daarvan aan moorden op Indonesiërs en een totaal dodenaantal tussen de 250.000 en 300.000 – wijzen op een andere werkelijkheid” aldus Frederick, die spreekt van “postkoloniaal geheugenverlies”.
Bersiap (1945-1946) is Maleis voor “Wees paraat” of “Geef acht!”. Het is de strijdkreet van Indonesische (para)militaire organisaties en bendes, die vrijwel direct na de capitulatie van Japan dood en verderf zaaiden onder aanvankelijk met name niet-Indonesiërs in Nederlands-Indië. Gedurende deze uiterst gewelddadige periode zijn duizenden (Indische) Nederlanders op gruwelijke wijze gemarteld, verkracht en vermoord door Indonesiërs, vanwege hun Nederlandse c.q. Europese etniciteit. Het exacte aantal Nederlandse slachtoffers is tot op heden onduidelijk. De schattingen variëren tussen de 5.000 en 30.000 doden en 15.000 vermisten. Ook Chinezen, Molukkers en andere groepen werden slachtoffer, al is onduidelijk hoeveel. Het was tegen deze achtergrond dat de regering in 1947 besloot om het leger grootschalig in te zetten in Nederlands-Indië.
De religieuze achtergrond van de meerderheid der Indonesiërs en de Bersiap-misdadigers zal vast niets te maken hebben met de houding van Uslu. De linkse autochtone Nederlander doet niets anders dan Mea Culpa slaan, in ruil daarvoor wordt hij vierkant uitgelachen wegens zoveel domheid en zwakheid.
Dit is echt bij de beesten af. Als de staatssecretaris dit zelf heeft bedacht kan ze beter vandaag dan morgen vertrekken
Walgelijk. Uslu moet zich kapot schamen!
Zum kotzen!
Weerzinwekkend. Walgelijk gewoon.
Deze staatssecretaris kan beter gelijk opstappen. Wat een gotspe! Weet ze eigenlijk wel in welk land ze woont?
Mevrouw Gunay is zeker bang dat er anders ook een monument komt voor de Armeense genocide