DEN HAAG (24 februari 2022) – Sylvana Simons (BIJ1) is ‘vergeten’ de Bersiap te noemen in haar eerste uitgebreide reactie op de resultaten van het eenzijdige Indië-onderzoek. Dat bleek vandaag tijdens het Kamerdebat over discriminatie, racisme en mensenrechten en lijkt niet zonder reden.
In het debat maakte Simons duidelijk de term “extreem geweld” te hekelen, waaraan Nederlandse militairen zich tijdens de dekolonisatie van voormalig Nederlands-Indië volgens het onderzoek aan te buiten zouden zijn gegaan. Volgens de politica wekt het begrip “de indruk dat er verschil bestaat tussen ‘acceptabel’ en ‘onacceptabel geweld’”, terwijl er volgens Simons “onder kolonialisme geen acceptabel geweld” zou bestaan. De BIJ1-voorvouw doelt hiermee uitsluitend op het Nederlandse geweld én niet op het Indonesisch extreme geweld van de Bersiap. Simons suggereert daarmee een bizar alleenrecht van Indonesiërs op geweld. Of Simons ook vindt dat (Indische) Nederlanders en andere slachtoffers van Indonesische terreur zich dan maar gewoon hadden moeten laten afslachten is vooralsnog onduidelijk.
Bersiap is Maleis voor “Wees paraat” of “Geef acht!”. Het is de strijdkreet van Indonesische (para)militaire organisaties en bendes, die vrijwel direct na de capitulatie van Japan dood en verderf zaaiden onder aanvankelijk met name niet-Indonesiërs in Nederlands-Indië. Gedurende deze uiterst gewelddadige periode zijn duizenden (Indische) Nederlanders door Indonesiërs op gruwelijke wijze gemarteld, verkracht en vermoord vanwege hun Nederlandse en/of Europese afkomst. Het exacte aantal Nederlandse slachtoffers is tot op heden onduidelijk. De schattingen variëren tussen de 5.000 en 30.000 doden en 15.000 vermisten. Ook Chinezen, Molukkers en andere groepen werden slachtoffer, al is onduidelijk hoeveel. Het was tegen deze achtergrond dat Nederland in 1947 besloot om in Nederlands-Indië de Krijgsmacht grootschalig in te zetten – ook wel eufemistisch bekend als de Politionele Acties – en zo de “rust en orde te herstellen”.
Wij zijn niet zwart. Wij zijn niet wit. Wij zijn Indo’s, het ‘in-between-volkje’ dat niet had mogen bestaan. Dat zien we altijd en overal. Wat Simons (en álle andere politici en historici) moet doen, is zich verdiepen in wat INDONESIA op Papua en de Molukken doet!
Wat zij hier doet snap[ denk niemand zij weet niet waar ze over praat zeker niet over Bersiap tijd ze moet maar eens de films hierover op VIMEO kijken bv. Archief van ranen deel 1 en 2 Ambon manis: tranen in het paradijs. Een oorlog maakt van ieder mens een beest.
Maar als je je maat in indonesie kwijt bent en je vind hem later terug opgehangen en penis afgesneden en in de mond gestopt handel je wel anders.
Simons haalt de begrippen extreem en acceptabel door elkaar.
Zowel extreem als niet extreem kan acceptabel zijn of niet. Dit is afhankelijk van de situatie.
Misschien moet Simons zich eerst eens echt verdiepen in bepaalde zaken voordat zij gratuit zaken gaat roepen.