DEN HAAG (3 mei 2022) – De Universiteit Utrecht wrijft met een 4 mei-lezing zout in de wonden van slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. De lezing verwijst namelijk naar (de Indonesische slachtoffers van) de dekolonisatieoorlog. Daarmee wordt afbreuk gedaan aan het leed van Nederlandse slachtoffers in voormalig Nederlands-Indië.
De lezing van Eveline Buchheim grijpt terug op het eenzijdige en partijdige Indië-onderzoek waarbij zij zelf ook is betrokken. Volgens dat onderzoek zou Nederland structureel extreem geweld hebben gebruikt tegen Indonesiërs tijdens de dekolonisatie van Nederlands-Indië; een episode die zij nu aan de hand van persoonlijke oorlogsverhalen wil belichten. Eerder vergeleek collega-onderzoeker Esther Captain, met een beroep op dagboekverslagen, Nederlandse militairen ook al met nazi’s.
Voor (Indisch-)Nederlandse slachtoffers en nabestaanden is de lezing op uitgerekend 4 mei extra pijnlijk, omdat zij tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het motto “Azië voor Aziaten” werden vervolgd door Japan (toentertijd bondgenoot van Nazi-Duitsland) en samenspannende Indonesiërs. In totaal zouden er naar schatting 25.000 (Indische) Nederlanders in de beruchte jappenkampen of anderszins in gevangenschap zijn omgekomen. Het aantal Buitenkampers dat de oorlog niet heeft overleefd is onbekend.
Ook na de capitulatie van Japan zaaiden Indonesische (para-)militaire organisaties en bendes dood en verderf onder (Indische) Nederlanders vanwege hun Nederlandse en/of Europese afkomst. Ditmaal was het adagium “Indonesië voor Indonesiërs”. Het exacte aantal Nederlandse (burger)slachtoffers dat tijdens deze Bersiap-periode door Indonesiërs is vermoord is tot op de dag van vandaag onduidelijk. De schattingen variëren tussen de 5.000 en 30.000 doden en 15.000 vermisten.
Ik heb de lezing tot grote ergernis gekeken. Er was gelukkig verder weinig animo voor dit theater. Online schommelde het kijkersaantal tussen de 10 en 14 mensen. En het was inderdaad verschrikkelijk. Je moet wel erg ver heen zijn om het niet over de slachtoffers, maar over je eigen hobby te gaan zitten hebben. Je hebt 364 andere dagen waarop je zulk een lezing kan organiseren, maar niet op 4 mei. Wat mij nog het meest verwonderd is dat er kennelijk niemand bij de organisatie was die dacht: “dit is misschien wel een heel slecht idee”.
Niet te filmen . 4 mei gaat over de TWEEDE WERELDOORLOG. We herdenken dat de gruwelijkheden gepleegd door Nazi-Duitsland en bondgenoot Japan en de NEDERLANDSE slachtoffers die zij hebben gemaakt. En nu gaat wil deze mevrouw de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog erbij betrekken in een poging daders en slachtoffers om te draaien? Wat een ongelooflijke lafhartige actie. Shame on de Universiteit van Utrecht dat ze dit soort activisme op dit moment faciliteren.
De rillingen lopen over me rug. Hoe diep moet je zinken om de dodenherdenking aan te grijpen voor politiek theater? Wat een tuig
Beneden alle peil wat mevrouw Buchheim wil doen. Dit is pissen op onze doden. Het is niet zozeer dat er geen Indonesiërs mogen worden herdacht. Wij herdenken zelf ook onze baboe die tijdens de Bersiap gruwelijk werd vermoord door pemoeda’s. Maar om de Indonesische dekolonisatieoorlog bij
4 mei te betrekken ervaar ik als een regelrechte provocatie. Het lijkt alleen maar bedoeld om aan te tonen hoe fout de Nederlanders eigenlijk wel niet waren, terwijl vandaag juist de Nederlandse slachtoffers die vielen tijdens de Tweede Wereldoorlog – in Europa en Azie door terreur van nazi-Duitsland en bondgenoot Japan – centraal zouden moeten staan. De opzet van deze lezing kan ik niet anders interpreteren dan doelbewust verwarring zaaien over het leed van de Nederlandse slachtoffers en hun impliciet weg te zetten als daders. Totaal idioot.
Dit doet denken aan die idioot die eerder zijn oud-SS’er wilde herdenken
https://www.trouw.nl/nieuws/dodenherdenking-4-mei-is-niet-om-stil-te-staan-bij-daders~b81c870d/
Beschamend
Alsof onze koste wat kost meot worden uitgewist. Misselijkmakend dit