AMSTERDAM (5 mei 2022) – Bij de Nationale Dodenherdenking op de Dam is tijdens de kranslegging door overlevenden en hun nazaten expliciet verwezen naar de door Indonesiërs gepleegde gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid tijdens de Bersiap (vanaf 35s). Het is een kleine daad van verzet in een tijd waarin deze misdaden steeds vaker openlijk worden gebagatelliseerd. Begin dit jaar riep de Indonesische Bersiap-ontkenner Bonnie Triyana nog op om de term te schrappen, omdat die zogenaamd “racistisch” zou zijn.
Mijn vader was weer terug naar Indië gegaan uit plichtsbesef, hij wilde het land, waar hij geboren was (uit Nederlandse ouders) weer helpen opbouwen! Toen ik (ik was 81/2 ) van mijn tijdelijke woonadres in Wassenaar naar Oegstgeest ging zei mijn moeder: je vader is doodgeschoten op de plantage; na 10 minuten: ga maar weer naar Wassenaar naar tante Rie, ze weet ervan! Iedere minuut van die wandeling en tramrit staan in mijn geheugen gegrift: mijn vader is dood…..
Wat een powervrouw! Dat is nog is een keer wat anders dan Indo Kesasar Lara Nuberg
Mooi! Respect!
Ik heb als jong meisje de Bersiaptijd onbewust meegemaakt. We woonde in een buitenwijk van Batavia. Mijn vader werkte in de operatiekamer hij werd bijna iedere nacht opgehaald er waren weer jonge jongens in een hinderlaag gelopen! Mijn moeder sliep met een pistool onder haar kussen. We zijn later naar het centrum van Batavia verhuisd. Deze verhalen heb ik veel later van mijn moeder gehoord! Ik moest mijn verhaal even kwijt!
Wat mooi. Respect voor deze jonge dame!