DEN HAAG (30 juli 2023) – Aan de vooravond van de Nationale Herdenking 15 augustus 1945 peilt Federatie Indische Nederlanders (FIN) uw mening over deze voor de gemeenschap belangwekkend gebeurtenis. Kunnen de wijzigingen in de officiële ceremonie ook op sympathie rekenen van Indische Nederlanders? En wat vinden zij eigenlijk van de prominente rol voor de Indonesische ambassadeur?
Dit onderzoek maakt deel uit van De Indische Peiling; het online onderzoekspanel van FIN. Met ruim 2.500 leden uit alle delen van het land vertegenwoordigt de Indische Peiling een brede diversiteit binnen de gemeenschap. De resultaten van dit onderzoek zullen worden gepubliceerd via de officiële website en socialmediakanalen. Ook meedoen? Dat kan hieronder. Uw mening telt! De vragenlijst invullen kost ongeveer 5 tot 10 minuten. Respondenten kunnen tot en met 7 augustus 2023 reageren. Vergeet niet na de laatste vraag op ‘verzenden’ te klikken.
* Fotocredits Miron Ashkenazy
Wat is die de Graaf toch ook een ongelooflijke natnek
Walgelijk hoe dit bestuur onze zwaar bevochten herdenking verindonesiseert. Ik zei het al eerder: binnenkort verdwijnt de Nederlandse driekleur en komt daar de Indonesische vlag voor terug, zingen we niet het Wilhelmus maar het Indonesia Raja en buigen we voor de Indonesische ambassadeur.
Att.: De Bersiap was zeker ook het gevolg , ( nl. Birma Spoorlijn 1942 -1943 méér dan 100.000 of méér enkel Inheemse slachtoffers, oftewel van Indonesische zijde enzovoorts, enz.) ervan, want de tarlijke Inheemse Bevolkingsgroepen, met een bijzondere mix van Europeanen,met enige grote Investeerders en nobele Families, met allerlei know how, toentertijd, in de Gordel van Smaragd, Insulinde ofwel Archipelago, en nu NUSANTARA waren vanwege de superioriteit, let wel vóór die tijd, zwaar in – 4 kaste – verdeeld!!
De beste oplossing was in 1911, nl. een Federatie bewerkstelligd door de Indo Douwes Dekker, een neef van Multatuli, alias Douwes Dekker, alias Max Havelaar!!
Middels het Indisch Europees Verbond, I.E.V., een heel mooi en unieke Grote IDEE, wat toen helaas niet mocht baten.
– Concurrentie –
Want Wilhelmina had de broek aan en trok die broek stevig aan. Sterker nog in 1929 werd het I.E.V. verboden verklaard. Sinds 1923 was ons Nederland in grote crisis en gek of niet gek, in het toenmalige Nederlands- Indië was het groei en een en al weelde. Mochten wij wel met onze groot- Kapitaal en knowhow en met meer dan 60 miljoenen lieve, aardige en sympathieke hardwerkende mensen met hun gebruikelijke adat c.q. gewoontes / zeden in Zuid- Oost Azië, van de grote ( boze ) buitenwereld geen Super -Grootmacht worden ??
PSs.: Dit voor degenen, die het nog niet weten, is dit online de zoveelste herhaling. Tot uw aller dienst..🍀🕵️♂️🍀
Precies, dit is specifiek omlijnend als hoofdmoot van de Indië -Herdenking, daar waar het exact omging, nl. 2. De Japanse Bezetting 1940 – 1945, de drie dubbele rol van Hirohito & co!!!
De impact oftewel de naweeën van deze onvolprezen keizer bleek en blijkt, tot op de dag als vandaag,toch bij iedereen, onder zelfs meer dan anderhalf miljard mensen te leven, te meer zij die het juist direct aan den lijve hadden ondervonden!!!
Ps.: Om menige traumatische ervaringen bij zulke jaarlijkse bijeenkomsten maar enigszins iets of wat te verzachten.👌🗽🍀
Ik herdenk de slachtoffers van de tweede wereldoorlog Nederlands-Indië. Ik herdenk mijn familie die krijgsgevangen waren tijdens de tweede wereldoorlog en moesten werken aan de Birma spoorlijn en Pakan Baru spoorlijn. Mijn oom was krijgsgevangene in Japan.
Ik vind het heel jammer dat de herdenking in de avond wordt gedaan en niet meer vroeg in de middag. Om dit tijdstip weer terug te draaien komen er veel meer mensen naar de herdenking!
Walgelijk deze verindonesisering van onze herdenking. Onze ouders draaien zich om in hun graf
De herdenking wordt georganiseerd door schoften. Deze reactie zal zeker ook wel weer verwijderd worden maar het is de keiharde waarheid!
Nee hoor. Uw andere reacties waren echter in strijd met onze huisregels. Het is niet de bedoeling dat u hier mensen gaat zitten bedreigen. Uw eerdere reacties zijn daarom niet geplaatst. Als u gewoon reageert is er niets aan de hand.
Tja, dit is een landelijke trend. Ik had het graag ook anders gezien. Helaas zijn wij Indo’s de eerste slachtoffers bij dit soort Woke-terreur. Onze ouderen begrijpen er niets van. En geef ze eens gelijk. Waar is het respect gebleven?
Sinds de enige Indo uit dat bestuur de voorzittershamer heeft overhandigd aan die lijpo van D66 grossiert de Stichting in blunders. Het wordt tijd dat deze lieden iets gaan doen waar ze wel goed in zijn.
Het Indisch monument is niet voor de Indonesiërs of is het economische keuze. 15 augustus was het begin van een nieuwe oorlog, de bersiap. Een verkapte bersiap ging verder in Nieuw Guinea. Je kon er wel blijven maar dan was je leven niet zeker. De andere keus was vluchten naar een ander land.
Als iemand met Indische roots , verzamelaar , liefhebber van geschiedenis en medewerker van diverse musea deel ik de geschiedenis van voormalig Indie in volgens drie tijds bestekken :
1- De koloniale tijd (van de gouden eeuw tot de Japanse inval ).
2- De Japanse bezetting.
3-De tijd na de Japanse overgave.
Op 15 Augustus herdenk ik het einde van de tweede wereldoorlog en specifiek de overgave van Japan in het voormalige Indie.
De onder 1 en 3 genoemde onderwerpen (ook zeer belangrijk ! ) horen naar mijn mening niet thuis op 15 Augustus.
Maar moeten zeker herinnerd en herdacht worden . En alle aspecten moeten worden belicht .
Vroeger zou zulk een provocatie van de Indonesische ambassadeur gepaard gaan met het te water laten van zijn krans.
De Graaf moet zijn biezen pakken. Vandaag nog. Wat een proleet om onze slachtoffers zo te kakken te zetten
Excuses zijn goed en erkenning voor de doden, die vermoord zijn tijdens de Bersiap.
Vanuit het standpunt van de Indonesiërs was het een Vrijheidsstrijd, de Bersiap, na 4 eeuwen Hollandse Kolonialisme in hun mooie land Indonesië.
Op mijn intervieuw met de FIN,heb ik het debat over excuses al genoemd als ongewenst. Ik zal dus dit en de bemoeienis omtrent de Indie herdenking van de ambassadeur afkeuren.
Ik herdenk op mijn eigen manier met een kleine tentoonstelling over een willekeurig knil gezin wat in de kampen terecht kwam en hun terug reis in 1945 naar Nederland . En wat spulletjes van het Knil .
Gewoon zodat we niet vergeten.
Voor iedereen toegankelijk.
Aanwezigheid van de Indonesische ambassadeur is gerechtvaardigd om de Romusha’s te herdenken als “Indonesische” slachtoffers tijdens de Japanse bezetting (1942-1945). De rol van de Indonesische autoriteiten in die bezetting w.o. de latere president Soekarno wordt dan een gevoelig punt. Om hun rol in die periode “collaboratie” te noemen is overdreven. Oud-minister van BZ Aboelgani noemde het “accomoderen “, dit etiket lijkt mij beter bij de situatie passen, de Japanners waren in eerste instantie geen “vijand” van de Indonesiers.
De herdenking is onlosmakelijk verbonden met de Bersiap. De bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi mogen niet uitgewist worden. Dan hoeven geen excuses gemaakt te worden maar dan mag van Indonesische zijde eindelijk eens verklaard worden wat volgens hen met die tienduizenden (Indo-) Europese Vermisten/Ontvoerden is gebeurd. hun lot is nog steeds niet gekend en erkend.
Indonesiërs en hun propaganda opvoeren om zogenaamd aan te tonen dat van collaboratie geen sprake zou zijn geweest is niet echt heel sterk
De geschiedenis kent geen winnaars en verliezers. De geschiedenis kent ook geen goede- en een verkeerde kant. De geschiedschrijving bestudeert aan de hand van een probleemstelling een vraag en probeert die te beantwoorden op basis van een evenwichtige weging van de beschikbare bronnen. We zagen reeds vanaf 17 augustus 1945 veel propaganda voorbijkomen op basis van enkele jaren Japanse indoctrinatie. Die propaganda werkt tot op de dag van vandaag door in periodieke pers en onderzoek. In meer of mindere mate. Er ging een wereld verloren na augustus 1945 en er ontstonden vele nieuwe situaties. De geschiedenis kan alleen maar recht doen (en daar is de geschiedenis zelfs niet voor bedoeld) als volgens gestelde wetenschappelijke normen onderzoek wordt gedaan en verslag wordt gegeven van alle – ook de meest pijnlijke – elementen.
Het is aan staatslieden om daar op de juiste wijze mee om te gaan. En niet op basis van de wokegolf die nu door Nederland trekt en gelukkig begint af te kalven. Dat gaat misschien nog wel een generatie duren. Ga in gesprek. Benoem de pijnpunten en zoek oplossingen.
5 minuten zou het kosten. Je geboortedatum instellen dar ben je al 10 minuten mee bezig 🤣 . Goed idee deze peiling…chappeau.
Lang keve het Knil
En we laten ons niet meer over ons heenlopen.
Ik heb de enquête zojuist ingevuld. Bij een aantal vragen is de insteek wel bepalend voor de interpretatie van de antwoorden.
Bv ;
– over de rol van de Indonesische ambassadeur deze mag van mij aanwezig zijn mits dit wel in evenwicht is en dit niet alleen een aanklacht tegen Nederland en Nederlands Indië in het bijzonder is. Of een herdenking de plaats is voor de discussie is wel mijn vraag
– de vragen mbt kolonisatie kan mi tweeledig geïnterpreteerd worden. Kolonisatie met ook het benoemen van de nadelen of het wegpoetsen van het verleden. Wanneer er bv andere hoofddeksel gedragen gaan worden impliceert dit een vervalsing van de geschiedenis wat we helaas nu vaker zien.
– we moeten ons realiseren dat er veel onwetendheid is bij mensen die niet bij Indië betrokken zijn en dat de informatievoorziening zeer beperkt is, dit vereist een nauwkeurig berichtgeving.
Ik heb mij aangemeld!
Aanwezigheid ambassadeur uitstekend vermits hij excuses maakt voor de moorden die zijn landgenoten pleegden onder het mom van vrijheidsstrijd.
Helemaal mee eens!!
Er zijn geen woorden hier voor. De bekladding van het Nationalal Indisch monument in den Haag is een zware belediging voor de nabestaande van de 2de oorlog en de bersiap tijd
Het gaat niet alleen om ‘landgenoten’ van de Indonesische ambassadeur. Vele Indonesiërs die later hoge posities mochten bekleden binnen het Indonesische overheidsapparaat hadden tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Bersiap-periode vuile (lees: hele vuile) handen.