DEN HAAG (12 januari 2021) – Federatie Indische Nederlanders (FIN) heeft minister Ingrid van Engelshoven (OCW) opgeroepen om een lespakket over de militaire acties in voormalig Nederlands-Indië te schrappen. “Onderwijs dient onafhankelijk en onpartijdig te zijn” schrijft FIN-voorzitter Hans Moll.
De oproep volgt op het nieuws dat zeker drie Indonesische bedrijven de Nederlandse film De Oost mede hebben gefinancierd. Daarmee staat de geloofwaardigheid van de film en het bijbehorende lespakket verder onder druk. Het nieuws zorgt voor toenemende zorgen onder criticasters van De Oost. Zij beschouwen de Indonesische betrokkenheid als een bevestiging voor hun vrees dat de film een onjuist en eenzijdig beeld zal geven van de periode 1945-1949 in voormalig Nederlands-Indië. De Indonesische betrokkenheid ligt extra gevoelig nu aan de film ook een lespakket voor middelbare scholen is gekoppeld.
“De (financiële) betrokkenheid vanuit Indonesië bij zowel de film als het lespakket is zorgwekkend omdat de geschiedenis waarop de film teruggrijpt in beide landen geheel anders worden beleefd. Een onafhankelijke en wetenschappelijke reflectie in Indonesië op het eigen verleden is taboe” zegt Moll. “Dat Indonesiërs tijdens de Bersiap op grote schaal misdaden tegen de menselijkheid hebben gepleegd, is in Indonesië nagenoeg onbekend. Het land staat tot de dag van vandaag ook geen kritiek toe op het leger ten tijde van de ‘dekolonisatie oorlog’” vult hij aan.
Moll is van mening dat dit lespakket niet thuishoort op Nederlandse scholen. “Zeker in het huidige klimaat, waarin – ook in Nederland – Indonesische gruweldaden uit de Bersiap steeds vaker openlijk worden ontkend, gebagatelliseerd of zelfs vergoelijkt, is Indonesische beïnvloeding van ons geschiedenisonderwijs het laatste wat we zouden moeten willen”. Moll roept de minister op het lespakket te schrappen.
Federatie Indische Nederlanders (FIN) roept minister @ivanengelshoven op om een lespakket over vml Nederlands-Indië te schrappen nu blijkt dat Indonesië het centrale onderwerp daarvan – de film 'De Oost' – financiert https://t.co/vYNw1tghMF https://t.co/HB1DX2guXf pic.twitter.com/Dlp6R2Y2cK
— Federatie Indische Nederlanders (@FederatieIndo) January 12, 2021
Waarom lees ik zo weinig over onze voormalige kolonie Nederlands Nieuw-Guinea?
In 1962 was ik als dienstplichtig militair in Nieuw-Guinea en pas in 2002 word ik geconfronteerd met het gebeuren na ons vertrek in november 1962. Nieuw Guinea werd verkwanseld, een compleet inheems volk verraden! Zelfs genocide en dat is het ergste wat een volk kan overkomen. Maar ondanks dat er een V.N. mandaat bestaat om inheemse volkeren te beschermen, gebeurde het toch!!
De geschiedenis herhaalt zich dus en daarom moet de geschiedenis goed worden weergegeven!
Gelukkig maakte ik mijn website: http://www.westpapuahetvergetenvolk.nl
Dit had verstrekkende gevolgen, lees in dit verband mijn boek dat wordt gepubliceerd met dezelfde titel:
West Papua, het vergeten volk : te bestellen via e-mail: bruur-4@hotmail.nl
Kosten Euro 23,95
Voor de goede orde: Via netwerken n.a.v. mijn website, kwam ik in contact met diverse Indische Groepen en andere contacten en kan ik stellen dat de Bersiap periode veel erger was dan de veronderstelde, verschrikkelijke misdaden, gepleegd aan Nederlandse kant.
Het is me al mijn leven lang een doorn in het oog, dat er praktisch niemand in Nederland ook maar iets afweet, van wat er werkelijk in Indonesië gebeurd is in de oorlog van 1941 tot in feite 1949 en eigenlijk tot 1964, omdat na 1949 de oorlog op West Nieuw Guinea vroeger: Nederlands Nieuw Guinea” doorging! Weet dat ook maar één Hollander in Nederland? NEE!!
Mijn Vader , Nederlander van Nationaliteit, half-Indonesisch van afkomst, getrouwd met zijn Thera, een vrouw uit Heerlen, in Nederland, woonde in Jakarta toen de oorlog uitbrak. Hij werd al in December 1941 door de Jappen gevangen genomen en moest aan die vreselijke Birma-spoorlijn werken. Hij kwam na 5 jaren, broodmager en doodziek terug naar Batavia terug . Zijn vrouw, mijn moedertje was in augustus 1942 al met haar 3 kleine kindertjes, ik was 3 maanden, in het concentratiekamp, Gogol, opgesloten worden. Mijn zusje was 6 en mijn broertje pas 2 jaar. Later werden we naar het concentratiekamp Tjideng overgebracht. Toen de oorlog, zogenaamd, afgelopen was in 1945, konden we dit vreselijke kamp niet uit. Iedereen, die niet helemaal Indonesisch was, werd al meteen bij de uitgangspoort beestachtig vermoord door de Bersiap-misdadigers, dat waren Indonesiërs! Weet dat ook maar één thuisblijver in Nederland? NEE!! De gehate jappen, moesten ons nog een jaar in het hermetisch afgesloten Concentratiekamp “BESCHERMEN!!!”
Mijn Vader kon ons eindelijk in 1946 uit Tjideng weghalen. Hij kreeg zijn oude ambtenarenbaan op het Ministerie van financien weer terug. En dat alléén, omdat Soekarno hem nodig had om de toekomstige Indonesische ambtenaren voor dit werk op te leiden. In december 1949 mocht hij ons eindelijk naar Nederland brengen, maar moest zelf nog 3 jaren terug naar die nog steeds OORLOGS HEL. Want er waren nog niet genoeg ambtenaren opgeleid.
En eindelijk, toen we weer allemaal samen waren in Nederland, in 1963, hebben we niets anders dan onwetendheid, tegenwerking, benadeling door staat, door scholen en alle officiële Nederlandse instanties ondervonden. We waren en zijn notabene NEDERLANDERS! WE ZAGEN ER WAT INDISCH UIT, MAAR SPRAKEN BETER NEDERLANDS DAN AL DIE LIMBURGERS OM ONS HEEN!
We leden jarenlang bittere armoede, want we hadden alles in Indië verloren, we hadden alleen een klein koffertje met veel te dunne zomerkleren mee kunnen nemen uit Java.
De Nederlandse Staat heeft zijn eigen volk gruwelijk in de steek gelaten en ook het achterstallig salaris over meerdere jaren nooit uitbetaald, ons zelfs onze terugreis met de Boot laten betalen op krediet! Onze vlucht uit Indonesië heeft veel gekost en we hadden geen Geld, dus alles moest terugbetaald worden!! We hebben ooit een klein startgeld gektegen. Met tegenzin na 6 jaren solliciteren werd mijn Vader eindelijk werk gegeven in Den Haag op het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Tot dan toe was hij zes jaren “loopjongetje” geweest bij een autogarage! Hij, een hoog opgeleide ambtenaar! Of hij was tussendoor werkeloos, want geen Hollander wilde iemand werk geven, die er Indisch uitzag!
Wie goed geïnformeerd wil zijn, over zijn eigen Land en zijn eigen koloniale geschiedenis, en die wil weten hoe het WERKELIJK was, die doet er goed aan de juiste lectuur te lezen en dat is bv het buitengewoon goede boek TUSSEN TWEE VUREN van de auteur: Erik Becking. Homepage:opapapoea.nl
Zo was die tijd werkelijk. Daar wordt geen geschiedenis verdraaid, zoals bij dat boek van de Belg, die momenteel , onbegrijpelijke wijze gepromoot wordt , terwijl hij helemaal geen kennis van de werkelijk gebeurtenissen en geschied samenhang heeft, een schandaal, dat zoiets als een historische film gedeclareerd wordt. En nog erger, dat de toekomstige Nederlandse jeugd met leugens over hun eigen landsverleden volgepropt gaat worden, als er geen stokje voor gestoken wordt!
Ik hoop van ganzer harte, dat het boek niet verder verkocht mag worden, zo als het nu geschreven is, en de film erover wordt verboden.
Dus Indonesië gaat nu 75 jaar na dato 12.000km verderop onze kindertjes indoctrineren met hun oorlogspropaganda? Dit kan de Nederlandse regering toch niet laten gebeuren?