19 september 1945 – Vlagincident

DEN HAAG (19 september 2021) – Het is vandaag precies 76 jaar geleden dat het beruchte Vlagincident plaatsvond in Soerabaja, voormalig Nederlands-Indië. Bij de daaropvolgende onlusten vielen die dag meerdere doden en gewonden. Het net gecapituleerde Japanse leger wist met grote moeite een einde te maken aan de ongeregeldheden, maar al snel bleek de geest definitief uit de fles. Het incident luidde een zeer gewelddadige periode in, die later ook bekend werd als de Bersiap.

Nadat de Nederlandse vlag op het Oranje Hotel in Soerabaja was gehesen, bestormden een meute woedende Indonesiërs het hotel. Mede op instigatie van de beruchte Indonesische oorlogsmisdadiger Soetomo wisten zijn Pemoeda’s de blauwe baan van de net gehesen vlag te scheuren. Daardoor bleef alleen het Indonesische rood en wit over. De Nederlanders, die betrokken waren bij het hijsen van de vlag, werden vermoord. De gebeurtenissen leidden tot grote consternatie onder een aantal (Indische) Nederlanders, die net uit de jappenkampen kwamen en aan de overkant door het Rode Kruis werden opgevangen. Bij de daaropvolgende ongeregeldheden viel tenminste nog 1 Nederlandse dode en tientallen gewonden. Het Japanse leger, dat door de geallieerden tijdelijk was belast met de ordehandhaving, wist uiteindelijk weliswaar een einde te maken aan de wanordelijkheden, maar de geest was uit de fles. Het incident markeert het begin van de Bersiap.

Bersiap (1945-1946) is Maleis voor “Wees paraat” of “Geef acht!”. Het is de strijdkreet van Indonesische (para)militaire organisaties en bendes, die vrijwel direct na de capitulatie van Japan dood en verderf zaaiden onder met name niet-Indonesiërs in Nederlands-Indië. Gedurende deze uiterst gewelddadige periode zijn duizenden (Indische) Nederlanders op gruwelijke wijze gemarteld, verkracht en vermoord door Indonesiërs, vanwege hun Nederlandse en/of Europese afkomst. Het exacte aantal Nederlandse slachtoffers is tot op heden onduidelijk. De schattingen variëren tussen de 5.000 en 30.000 doden en 15.000 vermisten. Ook Chinezen, Molukkers en andere groepen werden slachtoffer, al is onduidelijk hoeveel. Het geweld tegen én de moordpartijen op de burgerbevolking stopten niet na 1946, maar ging door tot eind jaren 40. Medio 1947 was er opnieuw sprake van een explosie van geweld, die ook wel wordt aangeduid als de Tweede Bersiap.

Tags: Bersiap, Hotel Oranje.

4 thoughts on “19 september 1945 – Vlagincident

  1. Ik als vertegenwoordiger eerste generatie Indische Nederlander in de gem.Zuidplas geef op 14 aug.elk jaar een toelichting op het gebeuren van 1945 en de jaren erna.Dan st ik bij het Ind.monument in Niewekerk a/d Ijssel en promoot de Ind.cultuur de normen en waarden de wil om te overleven tijdens ons levenin de jappenkampen en de bersiaptijd.En op 15 aug.staik in den Haag op het Nat.Ind.monument ook als veteraan
    Frank Scharff

  2. En dan te bedenken dat er anno 2021 jonge Indo’s zijn die zichzelf hebben wijsgemaakt dat ze eigenlijk Indonesisch zijn, terwijl hun grootouders zijn vervolgd of omgebracht door Indonesiërs vanwege hun Nederlandse bloed. Hoe geschift ben je dan? Dat een blanda niet helemaal weet hoe het zit is tot daar aan toe, maar dat er ook Indo’s zo over het graf van onze grootouders heenpissen is walgelijk. Waar waren de ouders? Wat is er misgegaan tijdens de opvoeding? Zijn het eigenlijk wel Indo’s, of doen ze allemaal maar alsof? En waarom moet de rest van onze gemeenschap zo in hun gezicht worden gespuugd door jongelui in identiteitscrisis? Typisch ook dat juist dit soort geteisem altijd een gewillig oor vindt in de media en bij onze bestuurders. Na de oorlog zat iedereen in verzet, maar onder jonge Indo’s lijkt het juist populair om na de oorlog met de vijand te heulen. Of maak ik het nu groter dan het is?

    1. Nee, u overdrijft. Het zijn hooguit een paar rotte appels, die met hun geschreeuw de illusie hebben opgewekt als ware het er meer. En vergist u zich overigens niet: het merendeel van FIN – zowel bestuur als leden – zijn derde generatie Indische Nederlanders. Staart u dus niet blind op dat handjevol onnozelaars waar u het over heeft. Dat is immers een zeer kleine minderheid. Het overgrote deel van de Indische Nederlanders zal hun identiteit en geschiedenis niet-verloochenen.

    2. Niets is meer heilig. Niets is meer veilig. Zelfs onze dodenherdenking moet er aan geloven. Hoe verzin je het om de ‘half-Indonesische’ Tamara van der Elst een spoken word te laten doen? Dat half Nederland denkt: het zal wel, is zeker een Indische Nederlander, maakt het niet minder pijnlijk. En misschien is ze wel een Indische Nederlander en weet ze zelf nog niet wat dat betekent maar waarom dan op zo’n moment zo’n krankzinnig Indonesische verhaal de huiskamers in slingeren? Geeft de organisatie binnenkort ook een Duitse spoken word artist het podium? En al die nep Indische organisaties maar juichen. Het is niet te geloven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *