Indo’s zijn nazaten van Europeanen, met een gedeeltelijk Aziatische achtergrond, die in de streek Indië – het, vanuit Europa bezien, gebied achter de rivier de ‘Indus’ – woonden. De term ‘Indo’ is dan ook een afkorting van het begrip ‘Indo-Europeaan’, waarmee wordt gedoeld op iemand behorende tot de Indo-Europese of Euro-Aziatische (meng)volkeren, zijnde nazaten van een Europese (stam)vader en een (Zuidoost-)Aziatische voormoeder. Synoniem voor Indo is Indisch(e) (persoon).
In Nederland wordt met ‘Indo’ hoofdzakelijk gedoeld op de groep etnische Nederlanders, met een gedeeltelijk Aziatische achtergrond én een familiegeschiedenis in het voormalige Nederlands-Indië. Indo’s worden ook wel, samen met Totok´s – de wel in Nederlands-Indië verblijvende, maar niet-vermengde Nederlanders – Indische Nederlanders genoemd. Indo’s zijn binnen de groep Indische Nederlanders de grootste subgroep.
De geschiedenis van deze Nederlanders gaat in Nederlands-Indië terug tot omstreeks 1600 toen de eerste Europeanen handelsposten vestigden in de Indische archipel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren Indo’s, binnen en buiten de Japanse interneringskampen, doelwit vanwege hun Nederlandse c.q. Europese etniciteit. Ook gedurende de daaropvolgende Bersiap werd deze groep vervolgd omdat zij Nederlanders waren.
Na de onafhankelijkheid van Indonesië moesten Nederlanders het voorheen Nederlands overzeese grondgebied gedwongen en soms ook halsoverkop verlaten. Sedertdien leven zij in diaspora. Veel Nederlanders repatrieerden naar hun vaderland, maar ook Amerika, Australië en Canada waren populair. Inmiddels woont naar schatting het overgrote gedeelte in Nederland (2 miljoen) en een substantieel deel in het buitenland (1,5 miljoen).