14 thoughts on ““Hernieuwd onderzoek naar de Bersiap op zijn plaats”

  1. Dit onderzoek is geen onderzoek. Ik heb de publicatie van kaft tot kaft gelezen en ben diep teleurgesteld. Zelden ben ik zulk broddelwerk tegengekomen. Wat deze ‘onderzoekers’ heeft bezield om zich met dit Jantje van Leiden er van af te kunnen denken maken is een groot raadsel. Wat een idiotie.

  2. Dat Peter van den Broek namens FIN projectonderzoek gaat doen naar de bersiap is prima. Hij is daarvoor de juiste man, denk ik.
    Toch schijnt het volgens wijlen de historicus Jan A. Somers, niet eenvoudig om te zoeken naar de verantwoordelijkheden. “Als jurist met kennis van staatkunde en volkenrecht weet ik dat het besluiten tot (juridische) verantwoordelijkheid in tijden van revolutie en chaos praktisch onmogelijk is. Op elk moment, en op elke plaats is de situatie anders.”

    1. Het doet deugd te lezen dat u FIN’s keuze goed acht . Goede keuzes maken m.b.t. het verleden is vaak moeilijk. Zolang ze genomen worden vanuit een positief perspectief is de kans groot dat er iets positiefs uitkomt. Ik blijf daarom in afwachting van een positief resultaat .

  3. Bij de presentatie over het aantal doden aan Nederlandse zijde tijdens de Bersiap-periode gaf onderzoeker Onno Sinke als resultaat :
    -3723 geregistreerde of vastgestelde doden
    -2000 doden die eind december 1949 als vermist geregistreerd werden
    -ruim 125 doden waarvan de overlijdensdatum niet bekend is.
    Conclusie van de onderzoekers Captain en Sinke: bijna 6000 slachtoffers

    Zij baseren zich op analyse van verslagen van de OorlogsDienst Overledenen ODO en informatie beschikbaar bij de oorlogsgravendienst.nl
    Tijdens en na de presentatievan Onno Sinke stelde ik de vraag of hij zijn gegevens had geverifieerd en hij antwoordde ontkennend.

    Toch opmerkelijk, want het is best mogelijk zij, pardon hun gegevens te verifiëren. Dodelijke slachtoffers werden weliswaar onherkenbaar verminkt teruggevonden, maar door (Indonesische) getuigenverklaringen kon de identiteit van het slachtoffer vaak worden achterhaald. De ODO had in 1946 de wettelijke bevoegdheid gekregen slachtoffers ambtshalve dood te verklaren, , ook wanneer een lijk ontbrak, Dit was wel nodig want het kon gebeuren dat een weduwe/weduwnaar van een Bersiap slachtoffer wilde hertrouwen maar ook dat directe nabestaanden een beroep wilde doen op een weduwen- en wezenpensioen. Daarvoor was wel een officieel document nodig zoals een bewijs of Acte van Overlijden.

    In een database tel ik tenminste 5.496 records van officieel geregistreerde slachtoffers van de Bersiap, in de Bijzondere Registers van de Burgerlijke Stand te Batavia. Tel ik de 2000 doden die eind december 1949 als “vermist” geregistreerd werden daarbij op, dan zijn er al meer dan 7000 Bersiap slachtoffers.

    “Vermist” is tussen aanhalingstekens geplaatst want daarmee is ook iets vreemds aan de hand. Op de expositie “Revolusi” in het Rijksmuseum wordt een lijst van 121 slachtoffers getoond, die na vluchtig onderzoek tot minstens 165 slachtoffers kan worden uitgebreid, de zgn Sugar Factory-murders. Van dit aantal werden een 30-tal Actes van Overlijden vastgelegd bij de Burgerlijke Stand te Batavia.
    Natuurlijk betekent dat niet dat de rest van de slachtoffers niet op beestachtige afgeslacht was. Aan groot deel van de slachtoffers werd geregistreerd door de Oorlogsgravenstichting en liggen in massagraven begraven op verschillend erebegraafplaatsen in het huidige Indonesië, een onweerlegbaar bewijs van de z.g.n. “Vermisten”.

    Het cijfer van 7000 Bersiap slachtoffers lijkt een ondergrens te zijn. De befaamde Amerikaanse onderzoeker W.H. Frederick had het over meer dan 8000 vastgestelde doden en een aantal van 11262 lijkt volgens hem niet ongeloofwaardig. Let wel er bestaat ook een Bijzonder Register van Bersiap slachtoffers te Soerabaja. Daarbij dienen de “Vermisten”van Frederick opgeteld te worden en dan komt hij op een aantal van tussen de 20.000-30000 slachtoffers. een educated guess.

    De vraag is of een betrouwbaar aantal van doden en vermisten van de Bersiapperiode kan worden vastgesteld Uit onderzoektechnische redenen beperk ik me tot (Indo-)Europeanen, christelijke Indonesiers zoals Ambonezen, Menadonezen en Chinezen. Luister ik naar de al eerder opgemerkte Amerikaanse onderzoeker W.H. Frederick dan is een systematische en kwantitatieve benadering van het vraagstuk mogelijk met andere woorden, zijn calculated guess is meer calculated dan guess.

    De vraag over een vervolgonderzoek om niet alleen het juiste aantal maar ook de ware identiteit van de slachtoffers van de Bersiap vast te stellen, mogen de onderzoekers Captain en Sinke bij de presentatie van hun boek op 2 Juni beantwoorden. Want het gaat tenslotte om duizenden mensen die tot nu toe nooit de erkenning voor hun leed hebben gekregen. Ook Politiek Den Haag, in het bijzonder de verantwoordelijke Minister mag erover nadenken, hoe duizenden Bersiap slachtoffers op gepaste wijze herdacht kunnen worden. Dat is pas Hormat betuigen.

  4. De bersiap vond dus plaats tijdens het gezag van de Indonesische regering. Dat deze te zwak was voor het uitoefenen van gezag, is een ander verhaal. Nederland staat in ieder geval volledig buiten de bersiap, de Nederlandse troepen kwamen pas ongeveer half maart 1946 in Indie. De bersiap was toen al voorbij. (Bron: J.A.S.)

    1. Best tragisch om te zien hoe vaak de gewaardeerde heer Somers er naast zat. Veel van zijn analyses zijn wellicht populair in bepaalde kringen, maar blinken nogal uit in onvolledigheid en kortzichtigheid. Zo ook de bewering dat Nederland niets van doen had met de Bersiap. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen. De analyse van de heer Somers is namelijk gestoeld op zoveel verkeerde aannames. Ik ben de Nederlandse militairen in ieder geval zeer dankbaar dat ze de rust en orde hebben hersteld.

    2. Met de overgave van Japan kwam er vanuit de geallieerden een order tot handhaving van de status quo. Voor Nederlands-Indie betekent het terugkeer naar de toestand van voordat de oorlog uitbrak, De geallieerde bevelhebbers waren bezorgd over de discipline van de Japanse legers in de landen die bezet waren geweest door Japanners en miljoenen bevolkingen omvatten. Voorkomen moest worden dat de plotselinge capitulatie van Japan (bij afwezigheid van SEAC-troepen) tot ernstige ongeregeldheden zou leiden. Daarop heeft Nederland (in Koninkrijksverband) zijn troepen gezonden. Niet vanwege de bersiap., maar vanwege de status quo.
      (Bron: St. Gastdocenten WOII).

    3. Het valt te prijzen dat u het in ieder geval zelf wel gelooft, maar uw ‘argumenten’ zijn weinig overtuigend.

  5. Volgens Indonesisch perspectief was Indonesie vanaf 17 augustus 1945 een staat. Volgens het Volkenrechtelijk perspectief was Nederlands-Indie krachtens de Japanse capitulatie een gebiedsdeel van het Koninklijk (der Nederlanden). Waar de zelfverklaarde Republiek Indonesie als National Liberation Movement (NLM) effectieve control uitoefende. Het gaat voor de zelf uitgeroepen staat om verantwoordelijkheid voor het gezag in de gebieden under effective control (“zaakwaarneming”), 1) Hiervoor moet sprake zijn van een territoir (dat is ok), 2) Er is sprake van een op dat territoir levende bevolking. ok, 3) Er is effectief en daadwerkelijk gezag over die bevolking. Over dat laatste punt faalt het Indonesisch gedag. Wat deed dat gezag tegen die moordpartijen? Wat deed het gezagsorgaan, de politie, tegen die moordpartijen. Als het verantwoordelijk gezag niets doet tegen een misdrijf is dat op zichzelf ook een misdrijf. Dit kan in de geschiedenis benadrukt worden. (Bron: J.A.S.)

  6. Volledig met Hans Moll eens. Maar laat dit onderzoek dan aub uitvoeren door echt onafhankelijke onderzoekers ipv deze engnekken.

  7. Ik blijf mij er altijd over verbazen dat men in het buitenland over de Bersiap gewoon zegt waar het op staat (namelijk een genocide), maar men in Nederland altijd alles aangrijpt om deze Indonesische terreur op Nederlanders te bagatelliseren.

    1. Zo is dat, en je kan je afvragen waarom. De enige verklaring die ik kan bedenken is de dwaze WOKE-mindset die alle objectieve en integere analyse onmogelijk blijkt te maken. Maar de huidige generatie jonge academici is blijkbaar in deze mindset gebrainwasht en grootgebracht. Jammer dat ze niet voor zichzelf hebben leren denken.

    2. Deels eens. Aan de andere kant speelt dit al langer dan de woke gekte. Er lijkt mij dus meer aan de hand…

  8. Ze mogen hun huiswerk overdoen, die “Indië-onderzoekers” . Ditmaal verwachten we een gedegen en objectief onderzoek maar ik betwijfel sterk of ze deskundig genoeg zijn om hun Woke-vooringenomenheid te kunnen overstijgen. Hetgeen ze in het verleden hebben laten zien was zodanig pover en onprofessioneel dat ik er niet veel van verwacht. Hun enige garantie voor kwaliteit lijkt wel te zijn “dat ze er jaren aan gewerkt hebben”. Nou, moe!

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *