
DEN HAAG (29 januari 2024) – Tijdens een defensiedebat in de Tweede Kamer trekt het kersverse Tweede Kamerlid Joeri Pool (PVV) fel van leer tegen het schrappen van het Van Heutsz-regiment tijdens de Indiëherdenking, tijdens welk het einde van de Tweede Wereldoorlog op 15 augustus 1945 wordt herdacht. De eenzijdige excuses aan Indonesië – want hoe zit het met de Bersiap? – noemt het Kamerlid terecht “een trap na”. “Kunnen we weer even normaal doen met z’n allen?” vraagt Pool zich hardop af.
Welke waarheid bedoelt Leon Algera? Zijn perceptie van de waarheid? Die van een TNI soldaat? Er bestaat , helaas, voor wat betreft de koloniale geschiedenis van Nederlands-Indië, geen universele waarheid. Alle (voormalige) actoren hanteren hun eigen idee van de waarheid.
En uit alle discussies dienaangaande, blijkt dat die waarheden zelden uniform zijn
Eindelijk iemand die de gevoelens begrijpt van zovelen, waarvan familie(leden) in Indië en Korea hebben gevochten.
Compleet eens met Dhr Pool
Aan de ene kant verschijnen De Grote Indonesië Tentoonstelling, de documentaire Indië verloren, boeken over het koloniale verleden zoals ‘Our Colonial Heritance’ – ‘Vergeten verbinding’ – ‘De kolonie mept terug’ e.d. – maar aan de andere kant zien we dat met name overheid zich ruim nestelt in oppervlakkige excuses, het liefst BERSIAP tussen haakjes plaatst, Westerling maar ook de Indische oorlogsveteranen als negatief afschildert, Van Heutsz ook maar in het verdomhoekje plaatst, een Merdekagracht als straatnaam in Amsterdam opneemt maar weer wel moeite heeft met de Nootmuskaatstraat.
Commissie Versterking kennis van voormalig Nederlands-Indië pleitte voor een prominentere plek in onze geschiedenis. In plaats daarvan zien we dat geschiedenis als geschiedenis in toenemende mate wordt aangetast, de waarheid als het ware uit de weg gaan en blijven hangen in een soort van poppenkast.